Konserwacja i usprawnienie układu nerwowego.

Układ nerwowy1

Po co mi te całe ćwiczenia i inne wygłupy? To dobre dla młodych, ja jestem już za stary żeby być sportowcem!

Często słyszymy korzystnym oddziaływaniu aktywności fizycznej na nasz stan zdrowia. Jest to oczywiście prawda, a przyglądając się temu wpływowi bliżej, możemy zauważyć także dużo ciekawych szczegółów np. reakcji układu nerwowego.

Bardzo duże znaczenie na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego ma aktywność mięśni szkieletowych, czyli tych, które umożliwiają poruszanie naszego ciała. W genach człowieka,  zapisana jest naturalna potrzeba aktywności ruchowej, co więcej łatwość adaptacji do długotrwałych wysiłków fizycznych.

Aktywność fizyczna jest silnie skorelowana z właściwym funkcjonowaniem układu nerwowego i można to zaobserwować poprzez wpływ systematycznych ćwiczeń na:
– technikę, koordynację, szybkość oraz automatyzację ruchów
– rekrutację większej ilości jednostek motorycznych, zwiększenie synaps nerwowo-mięśniowych
– funkcje poznawcze mózgu czyli m.in. naszą pamięć, podejmowanie decyzji i planowanie
– stany emocjonalne i samopoczucie– ćwiczenia łagodzą skutki działania długotrwałego stresu i wpływają neuroprotektywnie.

Ćwiczenia zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób neurodegeneracyjnych mózgu np. choroba Parkinsona, Altzheimera, stwardnienie rozsiane.

Ćwiczenia fizyczne zwiększają odporność na reaktywne formy tlenu czyli tzw. wolne rodniki, które są przyczyną zmian degeneracyjnych mózgu. Na skutek aktywności fizycznej dochodzi do szoku oksydacyjnego i dzięki wzmożonemu działaniu enzymów wolne rodniki są rozkładane.

U ludzi starszych, którzy cierpieli na zmiany neurozwyrodnieniowe, obserwowano znaczną poprawę stanu ogólnego oraz cofanie części dysfunkcji układu nerwowego na skutek wykonywanych regularnie ćwiczeń fizycznych.

Ogólnie panujący pogląd, kreuje tezę, że sport czyli ćwiczenia fizyczne są przeznaczone dla ludzi młodych, sprawnych i zdrowych. Zaś osoby starsze, o mniejszych możliwościach motorycznych a często dotknięte różnymi chorobami nie muszą, nie mogą, nie powinny uprawiać regularnych ćwiczeń rekreacyjnych. Otóż nic bardziej mylnego, dobrze, że rośnie świadomość o potrzebie ruchu wśród osób młodych (przedział 20-40 lat), lecz naprawdę istotne jest aby właściwą aktywność realizowali ludzie starsi, także chorzy, ponieważ to właśnie przepis na zmniejszenie efektów lub nawet całkowite ustąpienie wielu poważnych chorób.

Oczywiście istotne jest aby rodzaj wysiłków fizycznych był dostosowany do wieku, stanu zdrowia i wydolności fizycznej ale ich efekty są zawsze wspaniałe i nieocenione.

Na co więc czekasz? Zadbaj o Siebie i Swoje dzieci ale nie zapomnij także o Swoich rodzicach i dziadkach.

Bądź świadomy, zdrowy i podziel się tą wiedzą z bliskimi.

Komentarze są wyłączone.